Pertsona edo talde batek bere gain hartzen duen erantzukizuna da konpromisoa, zereginen bat egiteko ematen den hitza. Balio-iritziak alde batera utzita, jakina da iraganean konpromiso batzuk behin betiko hartzen zirela. Batzuentzat jokabide horrek indarra galdu duela esan daiteke, bai iraupenari bai edukiari dagokionez.
Ezkontza, adibidez, betiko zen, harik eta heriotzak bikotea banandu arte. Gaur egun, berriz, elkartzeak definizioz dira aldi baterakoak; izan ere, bikote-, familia- zein auzo-harremanak harreman ‘likidoak’ direla esaten da, hain dira ahul eta hauskorrak. Héctor Abad Faciolince idazle kolonbiar handiak hau idatzi du: “Ezkontzaren, maitasun-harreman luzeen, zorigaitz handia sexu-desiraren narriadura da”. Hau da, desirak kale egiten badu, ez du zentzurik konpromisoari eusteak.