Blog honetan hitz egin izan dugu, beste batzuetan, Gabonez eta tradizioez. Are gehiago, neguko ziklo honi buruz hausnartzen dugunean, halabeharrez eta zuzenean gure ohitura “zahartzat” hartzen ditugu, testuingurutik kanpoko zerbait esatearren. (gehiago…)
Literatura irakastearen helburua idazleak sortzea ez den bezala, edo heziketa fisikoaren xedea atletak bihurtzea ez den moduan, musika ikasteak ez du musikariak sortzea esan nahi. Arratiako bailaran musika oso errotuta egon da eta dago. Areatzan bereziki, musikarekiko zaletasuna aspalditik egon den zerbait izan da Areatzako Musika Bandari esker. Honek musika ezagutza handia egotea ondorioztatu du herritarren artean. Bidean hainbat erronkei aurre eginez eta garai berrietara egokituz, belaunaldiz-belaunaldi aurrera egitea lortu du herriko banda honek. (gehiago…)
Ahozko memoria batzeko prozesuan, badakigu argazkiek, eguneroko objektuek eta gutunek oroitzapenak piztu ditzaketela, banakako eta taldeko memoria martxan jartzen duten tresnak diren aldetik. Elementuon eta oroitarazteko duten gaitasunaren bidez, behatzen duenak, espazio eta denbora jakin batean jasotako historiak orainera ekar ditzake, baita oroitzapenok gure eguneroko memorian ez daudenean ere. (gehiago…)
Hainbat etnografia lanetan ikus daitezke Arratia eta bereziki Zeanuri aldeko argazkiak, sarritan oinean egilearen izenik gabe. Gehienetan argazki horien egilea, Felipe Manterola da.
Felipe Manterola Urigoitia (1885-1977) Zeanurin jaio eta bertan bizi izan zen beti. 1897an alargundu zen ama eta Felipe, hiru semeetatik zaharrena, mutil koxkor zela familiaren jabetzako Estankoaz —zapateria, denda eta tertulia gunea— arduratu zen. Baina argazkilari handia ere izan zen, zaletasun hori bizibide inoiz ez bazuen hartu ere. (gehiago…)