Etnografia atalak

~
0
fig460tomocasayfamilia

Zeanuriko (Bizkaia) familia bateko oinordeko edo etxegaia, c. 1920. Felipe Manterolaren argazkia. Labayru Fundazioaren Argazki Artxiboa.

Iraganean, ezkontza zela-eta, ohikoa izaten zen ezkongaien gurasoen arteko akordio edo itunak egitea, eta bikoteak ere parte hartzen zuen bertan, ezkontzaren baldintzak ezartzeko. Akordio hori zein ezkontza formalizatzeko agiri publikoa ezkontzako kontratua izenarekin ezagutzen ziren. Landa-giroko munduan, baldintza horiek familia-etxearen titulartasuna eta horren inguruko betebeharrak jasoko zituen semearen edo alabaren alde egin ohi ziren. Beste aldeak ezkonsaria ematen zuen. (gehiago…)

0
4-1

Familia zabala. Artea (Bizkaia), c.1930. Felipe Manterola. Labayru Fundazioaren Argazki Artxiboa.

Bizkaiko herri euskaldunetan, familiari deitzeko gehien erabilitako hitza etxekoak da, nahiz eta hitz polisemikoa izan. Familia hitzak, gehienetan, ondorengoei egiten die erreferentzia: “Familia euki dabe”. Senideak odoleko ahaideei dagokie, eta erantsiak, berriz, kanpotik iritsitakoei.
 (gehiago…)

blog_brazos_web

Michelangelok Kapera Sixtinoan margotutako Adamen sorrera freskoko zati bat.

Giza jarduerak bizi izandako aldaketa guztiak besoaren luzeran islatu daitezke, era sinbolikoan.

Makinarik ez zegoenean, lanerako ahalegina besoetan ikusten zen, eta, hartara, gaztelaniazko bracero (peoi) terminoa sortu zen. Indarra, hain zuzen, ukondoak tolestutako eta tenkatutako gorputz-adar horretan ikusten da, bizepsa osatzen duen bola nabarmentzean. Indarrik ez baina trebezia eskatzen duen lana eskuan ikusten da, artisauei dagokien eskuzko lanaren alderdi guztietan. Muturrerantz mugitzen jarraitzen badugu eta atzamarretara iristen bagara, arlo intelektualean sartzen diren gaitasunei hertsiki lotuta dagoen lan finagoa topatuko dugu: idazluma edota gure barnealdea mihisean islatzen duen pintzela heltzen duten atzamarrak.

 (gehiago…)

0

Sostenibilidd-economica-y-social

Gaur egungo gizarte kapitalistan, hainbat kontzeptu sortu dira, eta, pixkanaka, gure bizitzako alderdi guztietan sartzen ari dira: eraginkortasuna, iraunkortasuna eta baliabideen zaintza, besteak beste. Kontzeptu horiek benetako mantrak izatera heldu dira, eta beti presente dagoen helburu ere bihurtu dira. Baina, definizioz, helburu soilak dira; izan ere, horiek gauzatzea bateraezina da kapitalismoaren logikarekin. Gauzak horrela, zentzu hertsian, sistema bat eraginkorra da inolako hondakinik sortzen ez badu, eta hori pentsaezina da gure gizartean. Hazkunde iraunkorraz hitz egitea kontraesankorra da, eta nabaria da erauzketan oinarritutako ekonomian ezinezkoa dela baliabide naturalak mugarik gabe zaintzea. (gehiago…)